من در سال 1377 به عنوان کارشناس کارآموزی معاونت پژوهش دانشگاه صنعتی مالک اشتر مشغول به کار شدم. دکتر برای ساماندهی فعالیتهای پژوهشی خود، رفت و آمد زیادی به معاونت داشت. هرچند ابتدای فعالیتهای او در دانشگاه بود ولی همگان به توانمندی ایشان و جدیت و قاطعیت و جذبه ایشان پی برده بودند و آرزو داشتند دکتر که در آن زمان(فوق لیسانس) بود کاری به آنها واگذار کند و برای همکاری با ایشان دست و پا می شکستند حتی اعضای هیئت علمی نیز بسیار اشتیاق نشان می دادند.

یک دستگاهی قرار بود برای راه اندازی یک مرکز تحقیقاتی خریداری شود. مسئول خرید دانشگاه پس از پرس و جو، دستگاه را با قیمت مشخصی برای خریداری تدارک دیده بود ولی یکی از کارشناسان دکتر که به صورت پاره وقت با دکتر کار می کرد اعلام کرده بود که این دستگاه را می تواند با قیمتی خیلی کمتر از این مبلغ خریداری کند و این کار را انجام می دهد و دکتر ایشان را به عنوان همکار برمی گزیند.

دکتر در انتخاب همکاران بسیار دقت می کرد و افرادی که اینچنین پتانسیلهایی داشتند به خدمت می گرفت ولی ذکر این نکته لازم است که بسیاری از همکاران دکتر از اول فوق العاده نبودند ولی در اثر مدیریت بی نظیر دکتر سرآمد شدند.

ایشان کسانی را به همکاری برمی گزید که جدیت و قاطعیت آنها را تست کرده باشد و او می گفت کار پژوهشی نیاز به جدیت، قاطعیت و پایداری دارد و افرادی که وسط کار می برند نمی توانند همکار خوبی برای فردی که شب را از روز نمی شناخت باشند. البته بازهم تکرار می کنم کسانی هم که ضعف های عمده داشتند در اثر مدیریت خوب ایشان، نقاط ضعف را برطرف و حتی به نقاط قوت منحصر به فردی هم می رسیدند.